ข้อสังเกตว่ารามเกียรติ์ของไทยอาจไม่ได้รับอิทธิพลของรามายณะภาษาสันสกฤตของวาลมิกิโดยตรง แต่มาจากนิทานพื้นเมืองจากอินเดียใต้มาสู่ชาวบ้านในอุษาคเนย์แล้วจึงถูกนำมารวบรวมแล้วแต่งเป็นฉบับหลวง ประเด็นเกี่ยวกับโขนละคร ที่คาดว่าไม่ใช่การสืบทอดระหว่างราชบัณฑิตสู่ราชบัณฑิต แต่นำท่ารำมาจากชาวบ้านอินเดียแต่มีการเคลื่อนไหวและใช้ดนตรีของชาวอุษาคเนย์มาเป็นการแสดงของชาวบ้าน แล้วจึงถูกชัดเกลาให้เป็นโขนละครหลวง ส่วนดนตรีไทยเป็นของพื้นเมืองอุษาคเนย์ แต่ได้สอดแทรกพิธีกรรมแบบฮินดูในภายหลัง
ที่มา :
